skubać

skubać
skubać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, skubaćbię, skubaćbie, skubaćany {{/stl_8}}– skubnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, skubaćnę, skubaćnie, skubaćnij, skubaćnął skubaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pociągać za coś lekko; targać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skubać frędzle narzuty. Skubać wąsy z zakłopotaniem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odrywać coś po kawałku, wyrywać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skubać płatki róży. Skubać słonecznik. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o zwierzętach: zjadać części roślin odgryzając je lub wyrywając; szczypać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kaczki skubały trawę. Głodne sarny skubały korę drzew. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o człowieku: jeść bardzo małymi kęsami, powoli, bez apetytu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skubać ciasto. Skubać obiad, kolację. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'szarpnięciami rozdzielać coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skubać pierze. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • skubać — ndk IX, skubaćbię, skubaćbiesz, skub, skubaćał, skubaćany skubnąć dk Va, skubaćnę, skubaćniesz, skubaćnij, skubaćnął, skubaćnęli, skubaćnięty, skubaćnąwszy 1. «chwytając coś lekko pociągać, szarpać, targać» Ze zdenerwowania skubał wąsy, brodę.… …   Słownik języka polskiego

  • skubać się – skubnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skubać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skubać się po brodzie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} skubać nawzajem jeden drugiego : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skubnąć — → skubać …   Słownik języka polskiego

  • скубу — драть (за волосы); ощипывать (птицу) , инф. скусть, калужск., скубти, южн., скубить, курск., псковск., смол., скубсти, сарат.; укр. скубу, скубти, скубсти, блр. скубу, скусць, цслав. скубѫ, болг. скубя деру, рву; ощипываю (Младенов 587),… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… …   Słownik języka polskiego

  • pierze — n I zwykle blm 1. «pióra i puch pokrywające ptaka; upierzenie» Białe, szare, pstre pierze. Gęsi gubiły, roniły pierze. ◊ pot. Ni (to) z pierza, ni (to) z mięsa; ani z pierza, ani z mięsa «pogardliwie o człowieku, o którym nie można powiedzieć nic …   Słownik języka polskiego

  • poskubywać — ndk VIIIa, poskubywaćbuję, poskubywaćbujesz, poskubywaćbuj, poskubywaćywał, poskubywaćywany 1. «skubać, pociągać coś, kogoś od czasu do czasu, z przerwami» Co chwila poskubywał wąsy, baki. 2. «o zwierzętach: skubiąc jeść coś po trochu, od czasu… …   Słownik języka polskiego

  • poszczypywać — ndk VIIIa, poszczypywaćpuję, poszczypywaćpujesz, poszczypywaćpuj, poszczypywaćywał, poszczypywaćywany 1. «szczypać od czasu do czasu, wielokrotnie; szczypać ukradkiem» Poszczypywać dziewczęta. przen. «sprawiać wrażenie czegoś kłującego, piekącego …   Słownik języka polskiego

  • skubanie — ↨ skubanie się n I rzecz. od skubać (się) …   Słownik języka polskiego

  • sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”